Bursztyn – „złoto Bałtyku”
Skamieniała żywica drzew iglastych, która z biegiem milionów lat przybiera szlachetną barwę, a ze względu na niską wagę i przyjemne odzczucie „ciepła” przy dotyku, doskonale nadaje się do wzbogacania wyrobów jubilerskich lub jako wyrób biżuteryjny sam w sobie.
Nazwa „bursztyn” pochodzi od niemieckiego „bernstein”, czyli kamień, który się pali. Tworzy on nieregularne bryłki, a największa dotychczas znaleziona bryła bursztynu bałtyckiego waży 9,75 kg. Najczęściej spotykany jest bursztyn żółty. Rzadsze są odmiany bezbarwne, czerwone lub zielonkawe.Przejrzystość bursztynu zależy od zawartości drobnych pęcherzyków powietrza. Bryłki bursztynu zawierają niekiedy pochodzące z okresu kredy i kenozoiku szczątki zwierząt lub roślin, czyli tzw. inkluzje.
Bursztyn bałtycki stanowi ponad 90% wszystkich światowych zasobów tego minerału i jest najbardziej ceniony w jubilerstwie.
Bursztyn ma udowodnione właściwości lecznicze. W medycynie ludowej dym bursztynowych kadzidełek zabijał zarazki, a noszone na szyi korale zapobiegały bólom gardła i głowy. Ogrzane grudki bursztynu stosowało się do wyciągania z oczu ciał obcych (muszek, pyłków). Utłuczony proszek zażywano jak tabakę, co miało oczyścić zatoki i pomóc w pozbyciu się kataru. Współczesna litoterapia stosuje bursztyn jako nalewkę w leczeniu chorób tarczycy, gardła, przy chrypce i reumatyzmie.
Na dużą skalę bursztyn pozyskuje się w kopalniach, które zlokalizowane są głównie w Obwodzie Kaliningradzkim. Mniejsze ilości bursztynu można poławiać wraz z tzw. „śmieciami bursztynowymi”, które są wyrzucane przez morze po silnych sztormach. Okazjonalnie morze samo wyrzuca bursztyn i można go wówczas znaleźć leżący na plaży…